Blues Peer #35 Festival - Vrijdag Peer (19-07-2019) reporter & photo credits: Freddie info organisation: Blues Peer © Rootsville 2019

We schrijven 1985 toen ze hier in Peer het "Belgium Rhyhtm 'n Blues Festival" plechtig kwamen in te leiden. Algemene headliner toen was "The Robert Cray Band" maar ook "The Fabulous Thunderbirds", "Johnny Copeland" en "Duke Robillard" tekenden present. In 2009 vierden ze hier hun 25ste verjaardag met onder meer "Joe Bonamassa", "Steve Winwood", "The Derek Trucks Band", "John Mayall" en "Jeff Beck". Toen kregen we nog een extra dag voorgeschoteld met een waanzinnig meezing moment met "John Fogerty".

Nu zijn ze hier al toe aan de 35ste editie en sinds 1985 en nu kwamen er wel enkele namen die het aards bestaan reeds hebben ingeruild voor die immense jam hierboven. Namen als Memphis Slim, Stevie Ray Vaughan, Albert Collins, Junior Wells, Charles Brown, Curtis Mayfield, Katie Webster, Jonh Lee Hooker, Pops Staples, Ray Charles, Little Milton, Clarence Gatemouth Brown, Wilson Pickett, Ike Turner, Jeff Healey, Bo Diddley, Koko Taylor, Willie DeVille, Solomon Burke, Gary Moore, Johnny Otis, Etta James, Magic Slim, Bobby Blue, BB King, Percy Sledge, Allan Toussaint, Candye Kane, Chuck Berry, Tony Joe White, Dr. John en nog zoveel meer. Namen waar we nu nog enkel kunnen van dromen en zo ook van de slogan die zoveel jaren stond als een rots, Say Blues, Think Peer.

Het muzikale landschap is in die 35 jaar al danig door elkaar geschud en dit was niet altijd het beste. Er waren zonder twijfel hoogte- en laagtepunten en de echte bluesliefhebbers moesten met een bloedend hart toekijken hoe andere muziekstijlen de ons zo vertrouwde weide kwamen in te pikken. Een fenomeen dat we zelfs zagen op festivals als "Gent Jazz" of "Graspop". Het zij dan maar zo en dus proberen we er het beste van te maken. De naam veranderde in de geschiedenis naar "Blues Peer" en ook een derde dag werd er toegevoegd, en die was op een bepaald moment enkel voorbehouden aan bands van eigen bodem. Op deze vrijdag 19 juli 2019 gaan we dus al voor de 35ste keer van start en jawel vandaag enkel Belgische bands.

Diegene die de spits mogen afbijten waren ook dit jaar onze vertegenwoordigers op de "European Blues Challenge" op de Azoren (concert verslag) en dan hebben we het over "Black Cat Biscuit". Ik kan me nog maar moeilijk voorstellen dat er hier een bluesfanaat rondloopt die deze 5-koppige band nog niet heeft gezien. "Black Cat Biscuit" brachten dit jaar ook hun debuutalbum "That's How The Cookie Crumbles" (album report) uit en in de gangen gonst het al van de geruchten dat ze aan het werk zijn aan een opvolger, dus wordt vervolgt!

"Black Cat Biscuit" werd boven de doopvont gehouden in 2015 en het jaar erna mochten ze reeds hun opwachting maken op de zomer editie van "Hookrock". Meteen ook een verademing want deze vijf blues brothers brachten nu eens voor de afwisseling geen grijs gedraaide covers maar enkel en alleen maar eigen originals. Deze vijf dat zijn Bart 'Yasser' Arnauts, Mark Sepanski, Stanley Patty, Patrick 'Pat Alley' Indestege en een telg uit de Gijbels drum dynastie, Jeff 'Junior' Gijbels.

Ze begonnen er aan met "Haunting Me" en al meteen kon ierdereen hier waarnemen waarom ze de "Belgian Blues Challenge" hadden gewonnen. Na "I Don't Know" en "Parrot Woman" was het zelfs tijd om nieuw werk te laten horen en met "2 Seconds Man" deden ze ons al meteen verlangen naar een tweede album. Met nummers als "Sons of A Vampire" hoorden we ook dat er hier 5 top muzikanten op het podium stonden. Zeer sterke opener van deze 35ste editie van "Blues Peer", straffe kost!

De tweede formatie vandaag die het podium mag betreden zijn "Piet Van den Heuvel & Band". Deze Belgische singer-songwriter gaat ook al een tijdje mee in onze muziekscène. Piet stond aan de wieg van de band "Scooter" die het na een paar jaar al voor gezien hielden. Naast Piet Van den Heuvel krijgen we ook nog Bart Buls, David Piedfort, Mike Smeulders, Pieter Doms en Sammi Van den Heuvel en brengen ze ons een mix van Americana, soul, gospel en hopelijk ook een bluesje.

Ook hier kregen we hoogstaande muzeik te horen al vind ik het altijd wel eenbeetje sneu dat door professionals sommige teksten moeten worden afgelezen. Knap waren wel nummers als Bob Dylan's "You Have To Serve Somebody"...alleen die pupiter waardoor Filip Kowlier zou zingen van 't is naar de wubbe en waardoor ik de kriebels krijg.

Als derde op het appel krijgen we "Tiny Legs Tim". Tim de Graeve aka Tiny Legs Tim stond hier vier jaar geleden ook al op het podium en bracht dit jaar zijn fantastisch album "Elsewhere Bound" (album report) uit, een ode aan de muziek van New Orleans. Aan zijn zijde vanavond een 8-koppige band met uiteraard zijn vaste maat Steven Troch. Verder staan ook Tom Callens, Frederik Van den Berghe, Mark De Maeseneer, Marie-Anne Standaert, Yves Fernandez, Luc Vermeir, Filip Vandebril, Renee Stock en Amel Serra García mee op het podium en dus geen gebrek aan kwaliteit.

Toen ik het album "Elsewhere Bound" de eerste keer kwam te beluisteren was ik meteen van m'n melk, alleen kwam er bij mij de vraag wanneer ik ze in deze formatie eens aan het werk zou gaan zien. Collega Paul was onlangs nog naar de "Banana Peel" geweest met als resultaat niets dan lof. Nu dus mijn keer hier op Peer en dus waren de verwachtingen hoog gespannen. Verwachtingen die meteen werden ingelost ook al krijgen we bij aanvang nog ouder werk zoals "Steppin Up" Wat daarna volgde was gewoon fenomenaal en leek het erop of hier een band rechstreeks uit New Orleans was komen afzakken. Dit is Belgisch en daar mogen we best trots op zijn. Nog straffer dan straf wat iedereen hier meteen een goed gevoel gaf. Wie heeft er nood aan Amerikaantjes wanneer we dit in eigen huis hebben. Gewoon Klasse!

50 jaar geleden was er dat driedaags festival'etje in het Amerikaanse Bethel. Een evenement dat zou uitgroeien tot het meest iconische festival dat er ooit bestaan heeft en hoogstwaarschijnlijk zal bestaan. "3 Days of Peace & Music" met bands en nummers die voor altijd in de annalen zullen vermeld blijven. Enkele knappe Limburgse koppen wisten eerder dit jaar dit al gedenken door hier in Peer, en meerbepaald in het "Poorthuis" een "Woodstock '69 Revue" te gaan houden. Wij met "Rootsville" stonden ook toen op de eerste rij (concert report) en zagen dat het goed was, beter zelfs, heel goed.

Deze Woodstockers bestaan uit Jan Bas, Cedric Maes, Jolien Thijs, David Deckmijn, Patrick Cuyvers, Stijn Meuris, Stefan Kelchtermans, Davy Jansen, Piet De Pessemier, Jimmy Schrijvers en Nico Vanhove. Limburg boven dus en een en al brok nostalgie om deze avond met een flower power feestje af te sluiten. So Say You Want a Revolution...

Met de inbreng van Canned Heat was het er meteen boenk maar dat wisten we al. Vervolgens kregen we in de persoon van Jolien een reïncarnatie van La Joplin en ook al was de beleving top toch misten we de echte Janis Joplin. Moeilijk te evenaren uiteraard. Met nummers van "The Band" zoals "The Weight" voelden we ons in Woodstock alleen helaas voor de Piet, diene I-pad om af te lezen...grrrrr. Toch kon ik wel genieten van "I Shall Be Released" maar nogmaals don't dot it, don't read the lyrics. Dan was het de beurt aan "CCR" en jawel we zouden haast gaan meezingen en ook Jimi Hendrix was hoogstaand. Met Stijn Meuris bracht ons bij het einde en Joe Cocker. De hese benadering was er, de geheugensteuntjes ook en zo laten we Filip terug aan het woord.

Einde van een toch al bij al een geweldige eerste dag en dit met enkel Belgische muzikanten en kom daar maar eens achter....